Mijn naam is Linda Kreuger, bijna jarig (03-10-1988), getrouwd met Jordy en al bijna 2 jaar moeder van dochtertje Elize (28-11-2018).
Dat schrijven mijn passie is, weten al mijn vrienden en familie. Waarom ik nog steeds niet ben begonnen met bloggen?! Vraag het me niet! Toen Jasmijn van Gent een oproep op Insta plaatste voor een gastblog, kreeg ik opnieuw de kriebels, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en tadaaa hier is mijn aller allereerste blog!
Tweede kindje, wel of niet?
Als je aan mij vraagt wat de meest gestelde vraag van 2020 is, dan staat het krijgen van een tweede kindje met top bovenaan. En wat is die vraag soms zó brutaal! Mijn man en ik hebben besloten om niet meer voor een tweede kindje te gaan. De reden is niet belangrijk, maar toch deel ik hem..
We zijn zo super gelukkig met onze dochter en voelen ons ook echt compleet. Financieel gaat ‘t ons voor de wind en ook in onze eengezinswoning is er genoeg ruimte, maar toch is er geen wens voor een tweede kindje. Tenminste, nog niet.
Maar op de één of andere manier, wanneer iedereen om je heen je bijna dwingt tot het ‘nemen’ van een tweede kindje (bah, ik hou niet van dat woord.. maar iedereen gebruikt dat zo vaak?!) maken ze je toch aan het twijfelen.. want, zal Elize zich later daadwerkelijk alleen voelen als wij er niet meer zijn, heeft ze behoefte aan een broertje/zusje, ga ik vooral geen spijt krijgen.. ? Al die vragen, het maakt me de laatste tijd zó ontzettend onzeker en daar baal ik van.. Het staat toch ons geluk in de weg. Wij hebben besloten, maar waarom accepteert de omgeving dit niet? Is het zo gek om maar 1 kindje te hebben? Al deze vragen.. ze spoken zo door mijn hoofd.
En beslis ik nu echt voor een kindje die nooit geboren zal worden? Wij geloven er namelijk in dat het kindje de ouder kiest (beetje zweverig, maar dat ben ik soms), en dat het daarom bij ons wellicht zo lang heeft geduurd om zwanger te worden van Elize. Het ouderschap is geweldig en om Elize te zien groeien is fantastisch! En wie weet.. komt er toch ooit een tweede kindje bij, als het ons gegund is! Maar voor nu zijn we compleet!!
Als je aan mij vraagt wat de meest gestelde vraag van 2020 is, dan staat het krijgen van een tweede kindje met top bovenaan. En wat is die vraag soms zó brutaal! Mijn man en ik hebben besloten om niet meer voor een tweede kindje te gaan. De reden is niet belangrijk, maar toch deel ik hem..
We zijn zo super gelukkig met onze dochter en voelen ons ook echt compleet. Financieel gaat ‘t ons voor de wind en ook in onze eengezinswoning is er genoeg ruimte, maar toch is er geen wens voor een tweede kindje. Tenminste, nog niet.
Maar op de één of andere manier, wanneer iedereen om je heen je bijna dwingt tot het ‘nemen’ van een tweede kindje (bah, ik hou niet van dat woord.. maar iedereen gebruikt dat zo vaak?!) maken ze je toch aan het twijfelen.. want, zal Elize zich later daadwerkelijk alleen voelen als wij er niet meer zijn, heeft ze behoefte aan een broertje/zusje, ga ik vooral geen spijt krijgen.. ? Al die vragen, het maakt me de laatste tijd zó ontzettend onzeker en daar baal ik van.. Het staat toch ons geluk in de weg. Wij hebben besloten, maar waarom accepteert de omgeving dit niet? Is het zo gek om maar 1 kindje te hebben? Al deze vragen.. ze spoken zo door mijn hoofd.
En beslis ik nu echt voor een kindje die nooit geboren zal worden? Wij geloven er namelijk in dat het kindje de ouder kiest (beetje zweverig, maar dat ben ik soms), en dat het daarom bij ons wellicht zo lang heeft geduurd om zwanger te worden van Elize. Het ouderschap is geweldig en om Elize te zien groeien is fantastisch! En wie weet.. komt er toch ooit een tweede kindje bij, als het ons gegund is! Maar voor nu zijn we compleet!!
