Ik twijfel nog mee boodschappen te gaan doen en maak nog een grapje naar Davey: “straks zit ik weeën weg te puffen in de koffie hoek”. Nee ik blijf wel thuis, zeg ik. Vrijdag nacht en de nacht hiervoor weinig geslapen en het rommelt in me buik. Zou het vandaag gaan beginnen?
Davey komt thuis van de boodschappen. Ik geef aan dat ik veel harde buiken heb we besluiten de verloskundige te bellen, aangezien er verschillende tijden zit tussen de harde buiken zegt ze dat het even verstandig is me urine te laten testen bij de HAP. Het is ongeveer 20 minuten rijden en om 12:15 kunnen we terecht. Bij aankomst kruip ik in een hoekje op de bank in de wachtkamer, want ik zie een bekend gezicht en merk dat ik me wat onrustig voel. Ik wordt geroepen en samen met Davey kom ik de kamer binnen. De arts die op dat moment dienst heeft vraagt mij: “hoe gaat het?” Ik barst in tranen uit en geef aan dat ik niet weet hoe ik me voel. Ze vraagt me hoelang ik al zwanger ben en ik vertel haar dat het vandaag precies 40 weken is. Ze kijkt mij aan en antwoordt “ohh dan ga je vandaag bevallen denk ik”. Uit de urine test blijkt dat er niks aan de hand is. We mogen naar huis en op advies van de arts moeten we de verloskundige bellen zodat ze kan komen, om te kijken of ik al ontsluiting heb! Het is 13:30 en de verloskundige is er. Ik ben inmiddels op bed gaan liggen want de weeën komen zowat elke paar minuten, ze kijkt even naar me en dan eindelijk de verlossende woorden... YES 2 cm ontsluiting. Ik begin te huilen, ik vind het super, super, super spannend en ik wil bijna de verloskundige vragen of we het niet even nog uit kunnen stellen... de bevalling bedoel ik dan... ik ben er denk ik nog niet klaar voor!
Ik app mijn jongste zusje, vertel haar dat het gaat gebeuren! Diezelfde ochtend appt ze me nog “keet niet vanavond gaan bevallen hé, want ik krijg sinds lange tijd weer visite over de vloer”. Helaas zeg die maar af haha, ze wilt graag bij de bevalling zijn en Davey en ik vinden dat goed! De verloskundige gaat weer en we houden contact met haar. Ze zei dat ze rond 19:00 terug zou komen en verwacht dan dat ik genoeg ontsluiting heb om naar het ziekenhuis te gaan, waar ik graag wil bevallen. De twee uren die gaan komen verdwijn ik in mijn bubbel. Ik hang op de bank en loop rond. Het zweet breekt me uit ik besluit nog even te gaan douchen. Ondertussen geeft Davey mij een banaan aan die ik op eet. Ik moet eten van hem want ik moet energie hebben voor de bevalling zegt hij...
Het is 16:00 uur en ik lig inmiddels naakt op bed ik weet niet meer waar ik het zoeken moet. Davey bakt ondertussen lekker een pizza af, maar om dit op te eten lukt hem bijna niet om de minuut roep ik hem om me te helpen bij het opvangen van een wee! Davey besluit de verloskundige te appen want het gaat heel hard en ik weet ook niet zo goed meer hoe ik de weeën weg moet puffen. 16:30 is de verloskundige er, ze kijkt even hoe ik op bed lig te zweten en te puffen... ze checkt mijn ontsluiting. Even is het stil en dan zegt ze ineens: “we moeten nu naar het ziekenhuis”. Ik weet nog dat ik roep om pijn bestrijding. Waarop haar antwoordt is: “Neee! want je hebt al 9cm”.
Hoe de rit van 20 minuten naar het ziekenhuis zo lang leek te duren. Maar ze gaf in ieder geval flink wat gas. Davey heeft ondertussen mijn zusje gebeld en zal er ongeveer dezelfde tijd als wij aankomen in het ziekenhuis. 17:30 zijn we ongeveer in het ziekenhuis.... mijn vliezen worden gebroken en daaruit blijkt dat de baby in het vruchtwater heeft gepoept. Het ziekenhuis neemt de bevalling over. Alles gaat zo snel, aan een kant van het bed staat mijn zusje aan de andere kant staat mijn liefde, Davey....
Na bijna een uur geperst te hebben besluiten ze me in te knippen.... 18:32 en dan ineens is hij er: onze mooie, prachtige Mason. Jeetje mina wat ging dit snel, en wat enorm trots ben ik op mezelf! En wat een turbo bevalling dit had ik nooit verwacht..... Ik ben nogal kleinzerig waarop mijn moeder nog wel eens zei: “nou dat wordt nog wat als jij ooit moet gaan bevallen”. Maar ik heb het gedaan en allemaal op eigen kracht!
En dat allemaal, op mijn uitgerekende datum 16 februari 2019!
